با شروع مجدد مدرسه ، دوست داریم توجه خود را به روابط والدین و فرزند معطوف کنیم. همانطور که دکتر گوتمن در بزرگ کردن یک کودک باهوش عاطفی توضیح می دهد ، "فرزندپروری خوب شامل احساسات است." با قدمت دهه 1990 ، علم مقدار بسیار زیادی درباره نقش عواطف در زندگی ما کشف کرده است. محققان دریافته اند که حتی بیشتر از ضریب هوشی ، آگاهی عاطفی و توانایی در انجام احساسات ، موفقیت و خوشبختی شما را در تمام مراحل زندگی ، از جمله روابط خانوادگی مشخص می کند. برای والدین ، این کیفیت "هوش هیجانی" به معنای آگاهی از احساسات فرزند شما ، و قادر به همدلی ، تسکین و راهنمایی آنهاست.
وقتی صحبت از فرزندان می شود ، چه رفتارهای والدین باعث ایجاد تفاوت می شود؟ دکتر گوتمن به عنوان یک روانشناس پژوهشی که در حال تعامل والدین و فرزند است ، در حال مطالعه است و بیشتر چهل سال گذشته را صرف جستجوی پاسخ این سؤال می کند. با همکاری تیم های تحقیقاتی در دانشگاه ایلینویز و دانشگاه واشنگتن ، مطالعات وی شامل مصاحبه های طولانی با والدین ، صحبت در مورد ازدواج آنها ، واکنش آنها به تجربیات عاطفی فرزندانشان و آگاهی خودشان از نقش احساسی در زندگی آنها بود.
نتایج یک داستان ساده و در عین حال قانع کننده را بیان می کنند. ما دریافتیم که بیشتر والدین در یکی از دو دسته گسترده قرار می گیرند: کسانی که به فرزندانشان راهنمایی می کنند درباره دنیای احساسات و کسانی که نمی کنند. ما به والدینی می گوییم که با احساسات فرزندانشان درگیر می شوند "مربیان احساسات".
ما چهار نوع والدین و تأثیرات این سبک فرزندپروری را بر فرزندانشان شناسایی کرده ایم:
پدر و مادر برکنار
با احساسات کودک بی اهمیت و بی اهمیت رفتار می کند
احساسات کودک را از آن دور می کند یا نادیده می گیرد
می خواهد احساسات منفی کودک به سرعت از بین برود
احساسات کودک را به عنوان یک درخواست برای رفع مشکلات می بیند
احساسات کودک را به حداقل می رساند و وقایعی را که منجر به احساسات می شوند به حداقل می رساند
با کودک مشکل حل نمی کند ، معتقد است که گذر زمان بیشتر مشکلات را برطرف می کند
تأثیرات این سبک بر کودکان: آنها می آموزند که احساسات آنها اشتباه است ، نامناسب ، معتبر نیست. آنها ممکن است یاد بگیرند که به دلیل روشی که احساس می کنند ، ذاتاً با آنها اشتباه است. آنها ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند.
والدین ناامید کننده
بسیاری از رفتارهای والدین را رد می کند ، اما به روشی منفی تر نشان می دهد
بیان احساسی کودک را داوری و نقد می کند
بر انطباق با معیارهای خوب رفتار تأکید می کند
معتقد است که احساسات منفی باید کنترل شوند
معتقد است که احساسات باعث ضعف افراد می شود. کودکان برای بقا باید از نظر عاطفی سخت باشند
معتقد است که احساسات منفی بی ثمر است ، اتلاف وقت است
تأثیرات این سبک بر کودکان: مشابه با سبک عدم پذیرش.
والدین Laissez-Faire
آزادانه تمام بیان عاطفی را از کودک می پذیرد
راهنمایی کمی در مورد رفتار ارائه می دهد
محدودیت تعیین نمی کند
اعتقاد دارد که شما می توانید در مورد احساسات منفی غیر از سوار شدن به آنها ، کاری کم داشته باشید
به کودک کمک نمی کند تا مشکلات را حل کند
معتقد است که مدیریت احساسات منفی یک ماده هیدرولیک است ، احساسات را رها کنید و کار انجام می شود
تأثیر این سبک بر کودکان: آنها یاد نمی گیرند احساسات خود را تنظیم کنند. آنها در تمرکز ، ایجاد دوستی و همراهی با فرزندان دیگر مشکل دارند.
مربی هیجان
احساسات منفی کودک را فرصتی برای صمیمیت می داند
از احساسات خود آگاه است و برای آنها ارزش قائل است
دنیای احساسات منفی را عرصه مهمی برای فرزندپروری می داند
احساسات منفی کودک را به خود جلب نمی کند و یا باعث سرگرمی نمی شود
نمی گوید کودک چگونه باید احساس کند
از لحظات عاطفی به عنوان زمانی برای گوش دادن به کودک ، همدردی با کلمات آرامش بخش و محبت استفاده می کند ، به کودک کمک می کند تا احساسی را که احساس می کند برچسب گذاری کند ، راهنمایی هایی را برای تنظیم احساسات ارائه دهد ، محدودیت ها را تعیین کند و آموزش بیان قابل قبول احساسات را آموزش دهد و مشکل را آموزش دهد مهارت های حل
تأثیرات این سبک بر کودکان: آنها یاد می گیرند به احساسات خود اعتماد کنند ، احساسات خود را تنظیم کنند و مشکلات را حل کنند. آنها عزت نفس بالایی دارند ، خوب یاد می گیرند و به تنهایی با دیگران خوب می شوند.
مفهوم مربیگری احساسات ساده ای است که ریشه در عمیق ترین احساسات عشق و همدلی فرزندان ما دارد. اما متأسفانه ، مربیگری هیجان به طور طبیعی برای همه والدین نمی آید. در عوض ، مربیگری احساسات هنری است که نیاز به آگاهی عاطفی و مجموعه خاصی از رفتارهای گوش دادن و حل مسئله دارد - رفتارهایی که دکتر گوتمن و همکارانش در مشاهده خود از خانواده های سالم و دارای عملکرد خوب شناسایی و تحلیل کردند. مسیر رسیدن به یک والدین بهتر ، تقریباً مانند هر راهی برای رشد شخصی ، با معاینه خود آغاز می شود. کنجکاوی در مورد کدام سبک والدین هستید؟ مسابقه ما را اینجا ببرید!
منبع : sanykala
درباره این سایت